Le Trixxo Theater vibre pour les sonorités italiennes d’Umberto.
Si les régions liégeoise et carolo sont le fief d’une communauté italienne non négligeable, elles ne sont pas les seules dans notre pays. Les charbonnages limbourgeois, désormais fermés, mais qui tournaient à plein régime dans les années 60-70 entre Genk et Beringen ont aussi vu de nombreuses familles migrer de la botte vers notre plat pays.
Il est donc logique de voir l’une des références musicales de la culture italienne choisir la capitale de cette province, Hasselt, et sa salle de spectacle, le Trixxo Theater, pour un concert événement. Pour ceux d’entre vous qui ne connaissent pas cette salle, sa capacité est de 2000 personnes, réparties en deux niveaux de places assises, toutes faisant front à la scène. On voit donc bien de partout sans risquer de se froisser un muscle de la nuque. Autre particularité non négligeable, elle fait partie d’un complexe facilement accessible via le ring intérieur de la ville et qui dispose de plusieurs parkings (2500 emplacements) payants (8 euros).
Mais revenons à l’artiste du jour, car on ne parle pas ici d’une étoile filante du monde la nuit ou d’un produit artificiel qui a généré quelques likes ou téléchargements sur des plateformes numériques, mais bien d’une référence mondiale qui traverse les époques avec une classe indéniable.
Auteur – compositeur – interprète – musicien – producteur né le 4 mars 1952 à Torino (fils d’un agent de police originaire de Vico Del Gargano, une commune d’où proviennent notamment quelques familles établies désormais à Marchin en province de Liège), Umberto Tozzi, puisque c’est bien de lui qu’il s’agit, a su naviguer dans les eaux tourmentées du show business sans jamais faire de vagues, mais en gardant un cap défini depuis 1976, année de son premier titre solo.
Et oui, avec plus de 45 ans de carrière en tant que chanteur solo (car il a même commencé plus tôt encore dans des groupes), plus de 80 millions de disques vendus, plusieurs récompenses dans des festivals musicaux (dont San Remo – 1984) et des titres phares qui ont été adaptés dans d’autres langues (en français par Sheila et Dalida, en anglais par Laura Branigan…), Umberto Tozzi est bien l’un des artistes italiens les plus représentatifs de ces dernières décennies, au même titre que Laura Pausini, Eros Ramazzotti ou encore Zucchero.
Cette année, pas de nouvelles compositions (sans compter les compilations, l’artiste a tout de même sorti 23 albums, versions studio et live confondus), mais un Gloria Forever Tour qui nous permet de retrouver sur scène cet homme simple mais au talent énorme.
Lors de cette tournée, l’artiste reprend les 21 morceaux qui ont été choisis pour figurer sur l’album anniversaire, dans l’ordre de celui-ci, de Notte Rosa à … Gloria en passant par les titres emblématiques que sont Tu, Gli altri siamo noi, Gente di mare et Io Camminero (issu du 1er album, Donna Amante Mia) mais aussi d’autres moins connus du grand public comme Equivocando, Gli innamorati ou encore la ballade très enivrante Dimentica, dimentica.
Les plus attentifs auront sans doute remarqué que j’ai omis de citer un titre très connu. Nous y venons de suite. C’est en 1977, qu’Umberto Tozzi sort « È nell’aria…ti amo », l’album presque entièrement coécrit avec Giancarlo Bigazzi, qui contient « Ti Amo« , l’une des chansons les plus célèbres de l’artiste, qui reste en tête des hit-parades pendant plus de sept mois, pulvérisant tous les records de vente et remportant l’édition du Festivalbar de cette année-là. Ce slow qui a permis à beaucoup de couples de se former est toujours une référence en la matière, tant par son orchestration et le timbre de son interprète que par le message en lui-même.
Et c’est assez tôt dans sa prestation (3e morceau) qu’Umberto choisit de placer cette pépite du répertoire italien, non sans glisser une petite introduction dans sa langue natale, sollicitant du public qu’il sorte son briquet ou son équivalent actuel dans les concerts, la lumière du GSM. Message reçu 5 sur 5 par l’assistance qui n’en demandait pas plus. La salle s’illumine de petites lucioles tandis que 2000 choristes accompagnent celui qui, malgré son passage dans le clan des plus de septante ans, garde son jeu de guitare et sa voix remarquable.
Le public entièrement dans la poche, Umberto Tozzi va livrer sa version moderne des titres qui ont jalonné jusqu’ici sa magnifique carrière, n’oubliant pas quelques gestes d’amitié vers ses musiciens ou une petite attention pour quelques spectateurs qui ont pu récupérer un de ses médiators (plectres). Nul doute que les personnes présentes ont passé une excellente soirée car Umberto Tozzi reste un artiste de scène, capable de faire vibrer l’assistance, sans chichi ni tour de magie, juste par sa présence, son charisme et son impressionnant répertoire.
Retrouvez les clichés du concert sur la page FB – ReMarck Photos.
Texte traduit en anglais (via internet)
The Trixxo’s Theater vibrates with the Italian sounds of Umberto.
If the Liège and Carolo regions are the stronghold of a significant Italian community, they are not the only ones in our country. The Limburg coal mines, now closed, but which were operating at full capacity in the 60s and 70s between Genk and Beringen, also saw many families migrate from the boot to our flat country. It is therefore logical to see one of the musical references of Italian culture choose the capital of this province, Hasselt, and its performance hall, the Trixxo Theater, for an event concert. For those of you who don’t know this room, its capacity is 2000 people, divided into two levels of seating, all facing the stage. You can therefore see clearly from everywhere without risking straining a neck muscle. Another significant feature is that it is part of a complex easily accessible via the city’s inner ring road and which has several paid parking lots (2,500 spaces) (8 euros).
But let’s return to the artist of the day, because we are not talking here about a shooting star of the world at night or an artificial product which generated a few likes or downloads on digital platforms, but rather a world reference which crosses the ages with undeniable class. Author – composer – performer – musician – producer born March 4, 1952 in Torino (son of a police officer from Vico Del Gargano, a town from which a few families now established in Marchin in the province of Liège), Umberto Tozzi, since it is indeed him that we are talking about, has been able to navigate the turbulent waters of show business without ever making waves, but by keeping a defined course since 1976, the year of his first solo title. And yes, with more than 45 years of career as a solo singer (because he even started even earlier in groups), more than 80 million records sold, several awards in music festivals (including San Remo – 1984) and key titles which have been adapted into other languages (in French by Sheila and Dalida, in English by Laura Branigan…), Umberto Tozzi is indeed one of the most representative Italian artists of recent decades, in the same way such as Laura Pausini, Eros Ramazzotti or even Zucchero.
The room is lit up with little fireflies while 2000 singers accompany the singer who, despite his time in the clan of over seventy years old, keeps his guitar playing and his remarkable voice. With the public entirely in his pocket, Umberto Tozzi will deliver his modern version of the titles which have marked his magnificent career so far, not forgetting a few gestures of friendship towards his musicians or a little attention for a few spectators who were able to collect a of his picks (plectrums). There is no doubt that those present had an excellent evening because Umberto Tozzi remains a stage artist, capable of thrilling the audience, without fuss or magic tricks, just through his presence, his charisma and his impressive repertoire.
Texte traduit en néérlandais (via internet)
De Trixxo Theater trilt met de Italiaanse klanken van Umberto.
De regio’s Luik en Charleroi vormen weliswaar het bolwerk van een belangrijke Italiaanse gemeenschap, maar zij zijn niet de enige in ons land. Ook de Limburgse kolenmijnen, inmiddels gesloten maar die in de jaren 60 en 70 op volle capaciteit draaiden tussen Genk en Beringen, zagen veel gezinnen uit de laars naar ons vlakke land migreren. Het is dan ook logisch dat een van de muzikale referenties van de Italiaanse cultuur de hoofdstad van deze provincie, Hasselt, en haar theaterzaal, het Trixxo Theater, uitkiest voor een evenementenconcert. Voor degenen onder u die deze zaal niet kennen: de capaciteit is 2000 personen, verdeeld over twee zitniveaus, allemaal met uitzicht op het podium. U kunt dus overal duidelijk zien zonder het risico te lopen een nekspier te belasten. Opvallend is ook dat het deel uitmaakt van een complex dat goed bereikbaar is via de binnenring van de stad en beschikt over meerdere betaalde parkeerplaatsen (2.500 plaatsen) (8 euro).
Maar laten we terugkeren naar de kunstenaar van de dag, want we hebben het hier niet over een vallende ster van de wereld bij nacht of een kunstmatig product dat een paar likes of downloads op digitale platforms genereerde, maar eerder over een wereldreferentie die de eeuwen doorkruist met onmiskenbare klasse. Auteur – componist – performer – muzikant – producer geboren op 4 maart 1952 in Turijn (zoon van een politieagent uit Vico Del Gargano, een stad van waaruit enkele families zich nu vestigen in Marchin in de provincie Luik), Umberto Tozzi, sindsdien Hij is inderdaad degene waar we het over hebben, heeft door de turbulente wateren van de showbusiness kunnen navigeren zonder ooit opschudding te veroorzaken, maar door een bepaalde koers te volgen sinds 1976, het jaar van zijn eerste solotitel. En ja, met ruim 45 jaar carrière als solozanger (want hij begon zelfs al eerder in groepen), meer dan 80 miljoen verkochte platen, diverse prijzen op muziekfestivals (waaronder San Remo – 1984) en belangrijke titels die zijn aangepast in andere talen (in het Frans door Sheila en Dalida, in het Engels door Laura Branigan…), Umberto Tozzi is inderdaad een van de meest representatieve Italiaanse kunstenaars van de afgelopen decennia, op dezelfde manier als Laura Pausini, Eros Ramazzotti of zelfs Zucchero.
Dit jaar geen nieuwe composities (de compilaties niet meegerekend, de artiest heeft nog steeds 23 albums, studio- en liveversies samen uitgebracht), maar een Gloria Forever Tour waarmee we deze eenvoudige maar enorm getalenteerde man op het podium kunnen vinden. Tijdens deze tour covert de artiest de 21 nummers die zijn uitgekozen om op het jubileumalbum te verschijnen, in volgorde, van Notte Rosa tot … Gloria via de emblematische titels Tu, Gli altri siamo noi, Gente di mare en Io Camminero (uit de eerste album, Donna Amante Mia) maar ook andere die minder bekend zijn bij het grote publiek zoals Equivocando, Gli innamorati of de zeer bedwelmende ballad Dimentica, dimentica. De meest oplettende zal ongetwijfeld hebben opgemerkt dat ik heb nagelaten een zeer bekende titel te noemen. Wij komen er meteen naartoe. Het was in 1977 dat Umberto Tozzi « È nell’aria…ti amo » uitbracht, het album dat vrijwel geheel samen met Giancarlo Bigazzi werd geschreven en dat « Ti Amo » bevat, een van de beroemdste nummers van de artiest, die bleef meer dan zeven maanden aan de top van de hitlijsten staan, waarbij alle verkooprecords werden verbroken en de Festivalbar van dat jaar werd gewonnen. Deze langzame dans die het mogelijk maakte dat vele paren zich vormden, is nog steeds een referentie in het veld, zowel door zijn orkestratie en het timbre van de uitvoerder als door de boodschap zelf. En het is al vrij vroeg in zijn uitvoering (derde stuk) dat Umberto ervoor kiest om dit goudklompje uit het Italiaanse repertoire te plaatsen, niet zonder een kleine introductie in zijn moedertaal toe te voegen, om het publiek te vragen of hij nu zijn aansteker tevoorschijn haalt of het huidige equivalent ervan tijdens concerten, het GSM-lampje. Bericht 5 op 5 ontvangen door de hulpverlening die verder niets vroeg.
De kamer wordt verlicht met kleine vuurvliegjes terwijl 2000 zangers de zanger begeleiden die, ondanks zijn tijd in de clan van ruim zeventig jaar oud, zijn gitaarspel en zijn opmerkelijke stem behoudt. Met het publiek volledig op zak zal Umberto Tozzi zijn moderne versie uitbrengen van de titels die zijn magnifieke carrière tot nu toe hebben gemarkeerd, en niet te vergeten een paar gebaren van vriendschap jegens zijn muzikanten of een beetje aandacht voor een paar toeschouwers die dat konden doen. verzamel een van zijn plectrums (plectrums). Er bestaat geen twijfel over dat de aanwezigen een uitstekende avond hebben gehad, want Umberto Tozzi blijft een podiumkunstenaar die in staat is om het publiek te boeien, zonder poespas of goocheltrucs, juist door zijn aanwezigheid, zijn charisma en zijn indrukwekkende repertoire.
